Bağış...

 

Ne mutlu bir gün.

Sis erken dağıldı. Bahçede çalıştım bütün gün. 

Sinekkuşları konuyordu hanımellerine.

Sahip olmak istediğim hiçbir şey yoktu yeryüzünde. 

Kıskanabileceğim kimseyi tanımıyordum.

Bana yapılan her kötülüğü unutmuştum bile.

Bir zamanlar aynı insan olmuş olmaktan utanç duymuyordum.

Hiçbir acı hissetmiyordum gövdemde.

Doğrulurken denizi ve yelkenleri gördüm birden.

Czeslaw Milosz

Çeviri: Cevat Çapan