#Gün92 : Yunanca - Diploma
Selamlar,
İki yıl oldu galiba; Yunanistan Konsolosluğu'nun üst seviyeler için düzenlediği sınav - mülakatlara katılmış, onların deyimiyle burs alarak orada Yunanca eğitimi almıştım bir - iki ay. Normalde uzun bir eğitim; fakat akşam olan dersler yüzünden eve gitmekte sıkıntı yaşadığım için devam edememiştim. Şimdiki evimiz ulaşıma daha uygun ve ben diploma almak için ölüyorum! Bu sayede hem Türkiye'de hem Hollanda'da Yunanca eğitmeni bile olabilirim sanırım; çünkü bu diploma Yunanistan'dan onaylı - resmi bir şey oluyor imiş...
Bugün Taksim'deki binaya gidip tekrar kayıt yaptırdım, cumartesi sınava gideceğim. Ayıptır söylemesi, şu mülakatları o kadar çok seviyorum ki. :) Sınav sorusunun bildiğin yerden çıkması gibi bir şey. Sohbet hiç bitmesin istiyorum, uzadıkça uzuyor, öyle bol gülmeli hani...
Geçen sefer oradaki bir çocukla girmiştik mülakat odasına; kapıdayken "Yunanca biliyor musun?" dedi, evet dedim. Her seviyeden insan sınava-mülakata girebiliyor; fakat iki yıldır başlangıç seviyesi almıyor kurum. Sınavda test soruları ve verilen konuya dair Yunanca kompozisyon yazma görevi veriliyor. Neyse, ne diyordum, çocuğa evet dedim, çekinerek "Siz?" diye sordum. Çekinerek, çünkü bağğzı insanlarda inanılmaz bir şekilde bilmediği bir şeyi bildiğini iddia etme huyu var. Bu, Yunanca konusunda çok geliyor başıma... Üç dört kere oldu, bilerek susuyorum ki utandırmayayım kimseyi istemeden, illa "Ben de biliyorum, konuşsana." diyorlar, konuşunca ışık tutulmuş bıldırcın oluyorlar. Yahu konuşamıyorsan konuşamıyorum de... O değil, mülakatı yapanlar da saf Yunan, kimi neye inandıracaksın hani. Oy, neyse. İşte bu çocuk da böyle demişti, mülakatta önce ben konuştum, sohbetler gülüşmeler derken. Çocuğa sıra geldi, inanın bana "evet" demeyi bilmiyordu. Papa, mama falan diyor, ben utandım konuşmamdan hani... Ne var canım, kalkmışsın gelmişsin buraya, bravo işte, neden bilmek zorunda olasın? Bilmiyorum de bitsin gitsin, öğren mis gibi sonra. Sosyal ağlarlada da çok görüyorum. Kızı tanıyorum mesela, cidden on kelime biliyor Yunanca veya başka bir dil; "Ana dilim gibi Allah'ım, hiç düşünmüyorum konuşurken." falan gibi şeyler yazıyor onu tanıyanlardan da çekinmeden. Ne bileyim, ne gerek var ki... Lisan öğrenmek başlı başına güzel zaten, bunun da keyfini sürebilir insan...
Neyse, bu da sosyal mesajımız olsun. Yunanca öğrenenleri ve yardımcı olmayı çok seviyorum; şimdi sınavı güzelce atlatıp uzman seviyeyi tamamlamam lazım, aşığım. :-)
Görüşürüz sevgili okur,
Melis
İki yıl oldu galiba; Yunanistan Konsolosluğu'nun üst seviyeler için düzenlediği sınav - mülakatlara katılmış, onların deyimiyle burs alarak orada Yunanca eğitimi almıştım bir - iki ay. Normalde uzun bir eğitim; fakat akşam olan dersler yüzünden eve gitmekte sıkıntı yaşadığım için devam edememiştim. Şimdiki evimiz ulaşıma daha uygun ve ben diploma almak için ölüyorum! Bu sayede hem Türkiye'de hem Hollanda'da Yunanca eğitmeni bile olabilirim sanırım; çünkü bu diploma Yunanistan'dan onaylı - resmi bir şey oluyor imiş...
Bugün Taksim'deki binaya gidip tekrar kayıt yaptırdım, cumartesi sınava gideceğim. Ayıptır söylemesi, şu mülakatları o kadar çok seviyorum ki. :) Sınav sorusunun bildiğin yerden çıkması gibi bir şey. Sohbet hiç bitmesin istiyorum, uzadıkça uzuyor, öyle bol gülmeli hani...
Geçen sefer oradaki bir çocukla girmiştik mülakat odasına; kapıdayken "Yunanca biliyor musun?" dedi, evet dedim. Her seviyeden insan sınava-mülakata girebiliyor; fakat iki yıldır başlangıç seviyesi almıyor kurum. Sınavda test soruları ve verilen konuya dair Yunanca kompozisyon yazma görevi veriliyor. Neyse, ne diyordum, çocuğa evet dedim, çekinerek "Siz?" diye sordum. Çekinerek, çünkü bağğzı insanlarda inanılmaz bir şekilde bilmediği bir şeyi bildiğini iddia etme huyu var. Bu, Yunanca konusunda çok geliyor başıma... Üç dört kere oldu, bilerek susuyorum ki utandırmayayım kimseyi istemeden, illa "Ben de biliyorum, konuşsana." diyorlar, konuşunca ışık tutulmuş bıldırcın oluyorlar. Yahu konuşamıyorsan konuşamıyorum de... O değil, mülakatı yapanlar da saf Yunan, kimi neye inandıracaksın hani. Oy, neyse. İşte bu çocuk da böyle demişti, mülakatta önce ben konuştum, sohbetler gülüşmeler derken. Çocuğa sıra geldi, inanın bana "evet" demeyi bilmiyordu. Papa, mama falan diyor, ben utandım konuşmamdan hani... Ne var canım, kalkmışsın gelmişsin buraya, bravo işte, neden bilmek zorunda olasın? Bilmiyorum de bitsin gitsin, öğren mis gibi sonra. Sosyal ağlarlada da çok görüyorum. Kızı tanıyorum mesela, cidden on kelime biliyor Yunanca veya başka bir dil; "Ana dilim gibi Allah'ım, hiç düşünmüyorum konuşurken." falan gibi şeyler yazıyor onu tanıyanlardan da çekinmeden. Ne bileyim, ne gerek var ki... Lisan öğrenmek başlı başına güzel zaten, bunun da keyfini sürebilir insan...
Neyse, bu da sosyal mesajımız olsun. Yunanca öğrenenleri ve yardımcı olmayı çok seviyorum; şimdi sınavı güzelce atlatıp uzman seviyeyi tamamlamam lazım, aşığım. :-)
Görüşürüz sevgili okur,
Melis
Yorumlar
Yorum Gönder