Bu alışılmışlıkta bir yanlışlık var.

Bunu yazarken şunu dinliyorum, isterseniz eşlik edin okurken...

*

Yanlış bir şey var, sayın okur.
Bir şeyler böyle olmamalı.
O kadar "alışılmış" hale gelmiş ki meşhur döngü, neyin yanlış olduğunu bilmek bile çok zor. Fakat yakaladım! Bir şeyler doğru gitmiyor.

Derdi dünya olanın dünya kadar derdi olur, demişler. Ne güzel demişler.

20 yaşından sonra haddini aşar bir hızda akıp giden hayata baktığım zaman, şu yaşantıda bir yanlışlık var. 9-6 çalışılmaz bir defa. Yok, akılsızlık. Yaşam geçip gidiyor dışarıda, yahu, Allah aşkına kendinize gelin... Bir yerde okudum geçen, ömrümüz "ihtiyacımız olmayan şeyleri, olmayan paramızla - sevmediğimiz insanlara kendimizi beğendirmek için satın aldığımız şeyler üzerine" adeta. Bu alışılmışlıkta bir yanlışlık var sayın okur.

İnsanlar ne manyak. Çok gülünç bir haldeyiz. En "akıllımız" bile. Egolar, roller, maskeler, samimiyetsiz bakışlar; üç güncük olan bir yaşama bu kadarı fazla değil mi tatlım okur? Ölmeyecek gibi yaşıyoruz, ne alem şey.

Hayatın - varoluşun özü yitip gitmiş, roller üzerine kurulu bir sosyal yaşam, gerçekten canım almıyor daha fazlasını. Müsaadenizi isteyeceğim, ben çıkayım.

Bu alışılmışlıkta bir yanlışlık var... İsyan et sayın okur. İsyan etmezsen, cesaretini kırar korkarsan kaçıracaksın hayatı. İsyan et, risk al, kendinle konuş canım okur. Sor kendine, yüreğinden gelen sesler ne diyorsa onu yap. Sonunda acı çeksen bile "yanlış" yapma şansın yok böylesinde.

3 gün verdim kendime! Ne de olsa hayat üç gün.
Tek söyleyeceğim ruhuma iki kanat bahşedildiği. 

Bu hikaye mavi biter mi?

Göreceğiz.

*