Tüm son ve başlangıçlara... Bu yazı bana.

Benim için yazması zor bir yazı bu.

Bugün üniversitedeki son iki sınavı da verdik, artık bitti yani, baya baya. 

Temmuz'da kep töreni olacak ama, kendimi bildim bileli olduğum üzere, teknik olarak öğrenci değilim artık. Bu yazıyı okuyan yaşça daha büyük kimseler "Aman, daha neler gelip geçecek, ben üniversite yıllarımı zar zor hatırlıyorum!" diyordur belki; biliyorum, bu yeni duruma da hızla alışacak, bir iş bulacağım. Ardından her şey bulanıklaşmaya başlayacak, yeni beklentiler hücum edecek hayata.

Anladım ki, her son biraz heyecan biraz hüzün veriyor, benim için yeni başlangıçlara gebe hayat. Şayet yaşarsam, yepyeni bir dönüm noktası var önümde; yıllarca hayal edilen, düşlenen günler ayağımın dibinde zira. Hayatta her şey insanlar için, pek dramatik biri değilim ben. Elimden çare gelmeyeni kolay kabullenir, baş etmenin çarelerine bakarım çabucak. Bu nedenle ne olacak, "hayal" ettiklerim ne kadar yaşanacak, hiç bilemiyorum. Her şey olabilir. Yere çakılabilir veya müthiş bir ivmeyle yükselebilirim. Önümüzdeki 5 yılım çileyle de geçebilir, müthiş biçimde yıldızım da parlayabilir. Her şey olabilir. Tüm bunları şimdiden sevgi ve sabırla kabul ediyorum. 

Fakat kendime, daha sonra bu yazıyı okuyacağım zaman için tek bir mesajım olacak... Her zaman, her şeyi başarabilecek gücü içimde bir yerde barındırdığımı unutmayayım. Toz pembe hayaller griye bulandığında yılmayayım. Ne zaman çok bilinçli olduğumu sansam, sonradan "Meğer hiçbir şey bilmiyormuşum." dedim. Bu nedenle yine böyle olacağını biliyorum ve kendimi hayatın ellerine bırakıyorum sadece. Dilerim seneye, üç seneye, beş seneye bu yazıyı gülümseyerek okurum. 

Bunun için gereken her şeyi yapmaya söz olsun.

Melis

*