Seferihisar: Enginar Tarlası, Azmak Koyu, Rüzgar Gülleri...

Çocukluğumdan beri hayalini kurduğum şey gerçek oldu... 

Annem ile babam İzmir'e döndü. İstanbul defteri kapandı gibi... Üstelik Seferihisar'a taşındılar. Aynı frekansta olmadığım bir insanın duygularımı akıl çerçevesine sığdırması olanaksız. Rüya gibi bir şey. Lakin bu başka bir yazının konusu.

Son haftaların malum gündeminden dolayı Hollanda'ya erken dönmek zorunda kaldım. Ama yine de nefis bir yaşam tadı bıraktı bende bu yeni memleket... En güzel koylarından biri olan Azmak Koyu'ndan birkaç fotoğraf paylaşmak istiyorum bugün. 

Şu gerideki rüzgar güllerinin de manası büyüktür bende; küçükken her Çeşme'ye gidişimizde, tam girişten önce bu rüzgar gülleri belirirdi ve biz az sonra Çeşme'de olacağımızı anlar, mutluluktan bayılırdık. O yüzden benim için müthiş bir huzur kaynağıdır bu pervaneler.

Daha önce hiç enginar tarlası görmemiştim. Mutluluktan başım döndü... Hafif ısıran, güneşli de bir rüzgar vardı ki sormayın.

Burası Azmak Koyu'nun girişindeydi ama bölgede birçok yerde enginar tarlası ve mandalina bahçesi görmek mümkün. Alıp vazoya koymalık...

 Burası da koyun sağ kısmında kalıyor. Kışı yeni atlattığımız için kıyıya vuran otlar, yer yer yosunlar vardı fakat elbette su nefis. Yaza doğru otlar da temizleniyormuş, çok güzel bir koy.

 Termos, sen ne şahane icatsın. En sevdiğim şeylerden biri hafif soğuk, güneşli günlerde olduk olmadık yerlerde çay içmek. :) Tadı da, keyfi de 10 katına çıkıyor. Üşümüş elleri ısıtması da cabası.

Güneş usul usul batarken, doğaya şeffaf bir peçe iniyor sanki. Güneşin ötelere saklandığı her bir milimde, Ege silüetleri beliyor etrafta.

 Ve o silüette, bazen daha net görüyorsunuz mucizeleri...

 Tadın damağında, nafif dalgaların aklımda kaldı canım Ege, orası muhakkak. Ama hayatımız bir normale dönsün, söz bak, koşa koşa gelip uzun uzun kalacağım seninle.

Daha çook görüşeceğiz, sağlık olsun yeter.

*