Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu'na Dair

Avusturyalı yazar Stefan Zweig, son zamanlardaki favori ismim oldu. Bunun en büyük sebeplerinden biri de bu kitaptır. Birkaç satır karalamak istedim yine, Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu'na dair.

Bir bakayım şuna diye oturup, kitabı bitirip kalktım yerimden. Zaten 55-60 sayfalık bir kitap, fakat öyle bir hikaye saklıyor ki içerisinde, alıp götürüyor insanı. Almanca aslından çeviren Ahmet Cemal Bey'e de ayrıca tebrikler, çok çok akıcı bir dili var. 

Dürüst olmak gerekirse spoiler vermeden ne kadar çok etkilendiğimi nasıl anlatacağım bilemiyorum. :) Çok etkileyici bir hikayeydi benim için. Kitabın ismi "Tanınmayan" bir kadının mektupları olsa tam hikayeye gönderme olurdu; tutkulu, çok acayip bir aşk ve sürprizlerle dolu, heyecanlı bir öykü okuyacaksınız bu kitapta... Ama o bildiğiniz aşklardan değil. İşte... Okuyun siz. :) 

Dediğim gibi Zweig hayranlığımın en büyük sebebi bu kitaptır. Gerçi her kitabından sonra söz konusu eser için öyle hissediyorum ama gerçekten rüzgar gibi esip geçen bir hikaye olmuştu bu benim için. Öyle ki ruhuma dokunuveren satırların altını çizmek için dahi duramadım pek. Bazen öyle satırları çiziyorum ki, bir başkası "e niye çizmiş ki bunu" diyebilir. Çok güçlü bir betimleme, kendimle eşleştirdiğim bir duygu, daha önce düşünmediğim bir saptama, veya sadece hoş hissettiren bir ilham kaynağı olabilir çizili satırlarım... Bir tanesi gelsin kitaptan, adettendir. :)

"... Viyana'ya döndüğünde ve garda bir gazete aldığında, tarihe şöyle bir bakar bakmaz o günün doğum günü olduğunun farkına vardı. Kırk birinci, diye geçirdi hemen aklından ve bu saptamadan ne haz ne de acı duydu."

Tavsiyelerimle...

Melis