İzmir: Bir Küçük Hasat Zamanı

 

Aslında çok iyi biliyorum ruhumun çektiği yerde yaşamadığımı. 

Fakat şu an bulunduğum ülkenin de bana sayısız faydası var mavi şehirlerden alamayacağım; o yüzden bunlara odaklanıyorum.  Bir çeşit mutlumsu şekilde bedel ödeme hali de diyebiliriz. Geniş baktığımda da, tüm bu süreç bana kendimi tanımam konusunda çok yardımcı oluyor uzun vadede. Bir hasat eylemine daha felsefik bir giriş yapılamazdı herhalde ama neyse. Ben sadede geleyim. :)

Bizimkiler geçenlerde babaannemin Bornova Çiçekliköy'deki evinin bahçesini hasat etmeye gittiler. Çok çeşitli meyve sebze var ama hepsi mütevazı miktarlarda. Bana düşen de şimdilik fotoğraflar oldu tabii. :) Öyle büyük keyifle yapardım ki bunları orada olsam, haydi bakalım, benden şimdilik niyet etmesi. 

Evin girişinin üstünü saran asmalardan bir tutam güzellik.

Bu öndekiler su kabağı; bunun tazesini görmem seneler aldı. Benim için su kabağı demek, dedemin çatıda kuruttuğu su kabaklarının çeşitli dekoratif hallere dönüşmüş versiyonuydu. Çocukken nereden geldiğini, ne olduğunu bile bilmezdim; öyle güzel ve değişiktir görünüşü. Kurutup sallarsanız şıkır şıkır çekirdek/tohum sesleri gelir içinden.

Yol kenarında bir ayva ağacı... Ne güzel dökülmüşler üzüm gibi.

 Ve en can alıcı olan kısım elbette zeytin... Bir ağaca ve meyvesine duyulabilecek en yoğun duyguları beslediğim, yaprağına meyvesine ayrı hayranlık duyduğum o. Böyle birkaç poşet çıkmış, bu defa bensiz kuracaklar ama yerken Seferihisar'da olmayı umuyorum. :)

Mutlaka insan büyümeye gelişmeye devam ediyor yaşamda; fakat istiyorum ki bir an önce ne istediğimi ve ne istemediğimi bileyim bu hayatta. "Emeklilik" beklemesin şu bir tanecik yaşam... Yeterince cüret ve cesaret edebilene, yaşam elleriyle uzatıyor tüm olanaklarını... Biliyorum. Hem, ben şanslı kızımdır.

*