Stefan Zweig - Korku'ya Dair
Saat akşam 9 civarı. Avrupa'nın kuzeyinde, bir pencere kenarında, bir fincan kahve yapmış oturuyorum. Genelde bitirdiğim kitapları da bu pencere kenarında bitiriyorum... Onlardan birinden bahsetmek istedim bugün.
Uzun zaman önce, Zweig'in Satranç'ını okuyarak başladı ona olan hayranlığım. Bir süredir de Türkiye'den getirdiğim ve okumaya kıyamadığım diğer Zweig kitaplarını okumaya başladım bir bir. Bugün size biraz Korku'dan bahsedeyim.
Öncelikle benden kitap, film eleştirmeni falan olmaz. Bu kadar öznel bir şeyi eleştirme cüretini bulamıyorum kendimde. Ancak işin "bencesini" söyleyebiliyorum. Bana ne hissettirdiğinden bahsedebiliyorum. Yaşamlarımızın arka planına göre çok farklı görebiliriz zira aynı renkleri. Bu iş bende böyle çalışıyor.
Korku'yu sevmemin sebebi, Zweig'i sevmemin nedenlerinden biriyle aynı aslında... İnanılmaz bir betimleme, "bunu ben de hissetmiştim ama kelimelere dökülebilir olduğundan habersizdim" duygusu. Diğer biri, bir erkek olarak bir kadının sesinden muazzam seslenişi, ki aynı durumu Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu'nda da hissetmiştim. Ondan da daha sonra bahsedeceğim.
Neyse efendim... Bu kitap, korkunun insanı nasıl hapsettiğini, içini nasıl kemirdiğini, bu duygunun en sonunda nasıl özgürlük duygusuna bağlanabileceğini ve nicesini iliklerinize kadar hissettirecek bir eser. Bu tanıdık duyguların ciddi manada kusursuz biçimde betimlenişini okumak isterseniz, muhakkak Korku'yu edinmenizi öneriyorum. Tespitler, ilmek ilmek işlenmiş, basit sanılan, pek çok düğümlü tanıdık duygular, o kavramı bir kez daha dönüp düşünmenizi sağlıyor okurken.
Bitirirken, kitaptan birkaç satır ile…
… "refahtan neredeyse isteklerini yitirmiş bu dayanıksız kadına karşılaştığı ilk sıkıntı bile fazla gelmiş gibiydi. Ruhsal tasasızlığından özveride bulunmayı göze almamak için aşığını hiç düşünmeden rahatına feda etmeye hazırdı."
"Tokluk da açlıktan daha az kışkırtıcı değildir."
Tavsiyelerimle,
Melis
Uzun zaman önce, Zweig'in Satranç'ını okuyarak başladı ona olan hayranlığım. Bir süredir de Türkiye'den getirdiğim ve okumaya kıyamadığım diğer Zweig kitaplarını okumaya başladım bir bir. Bugün size biraz Korku'dan bahsedeyim.
Bu baskının kapak görselini ayrıca beğendim kitabı okuduktan sonra.
Öncelikle benden kitap, film eleştirmeni falan olmaz. Bu kadar öznel bir şeyi eleştirme cüretini bulamıyorum kendimde. Ancak işin "bencesini" söyleyebiliyorum. Bana ne hissettirdiğinden bahsedebiliyorum. Yaşamlarımızın arka planına göre çok farklı görebiliriz zira aynı renkleri. Bu iş bende böyle çalışıyor.
Korku'yu sevmemin sebebi, Zweig'i sevmemin nedenlerinden biriyle aynı aslında... İnanılmaz bir betimleme, "bunu ben de hissetmiştim ama kelimelere dökülebilir olduğundan habersizdim" duygusu. Diğer biri, bir erkek olarak bir kadının sesinden muazzam seslenişi, ki aynı durumu Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu'nda da hissetmiştim. Ondan da daha sonra bahsedeceğim.
Neyse efendim... Bu kitap, korkunun insanı nasıl hapsettiğini, içini nasıl kemirdiğini, bu duygunun en sonunda nasıl özgürlük duygusuna bağlanabileceğini ve nicesini iliklerinize kadar hissettirecek bir eser. Bu tanıdık duyguların ciddi manada kusursuz biçimde betimlenişini okumak isterseniz, muhakkak Korku'yu edinmenizi öneriyorum. Tespitler, ilmek ilmek işlenmiş, basit sanılan, pek çok düğümlü tanıdık duygular, o kavramı bir kez daha dönüp düşünmenizi sağlıyor okurken.
… "refahtan neredeyse isteklerini yitirmiş bu dayanıksız kadına karşılaştığı ilk sıkıntı bile fazla gelmiş gibiydi. Ruhsal tasasızlığından özveride bulunmayı göze almamak için aşığını hiç düşünmeden rahatına feda etmeye hazırdı."
"Tokluk da açlıktan daha az kışkırtıcı değildir."
Tavsiyelerimle,
Melis
Yorumlar
Yorum Gönder